Het maakt een huis compleet: een voordeurbel. Het is een belangrijk en veelgebruikt item in huis. Mijn zusje komt knutselen: "trrrrrring". Mijn stiefopa en oma komen langs voor een bakkie: "trrring trrring". De postbezorger staat voor de deur: "trrrrrrrrrrring". De buurman komt langs om te vragen of de auto een stukje naar voren kan: "tring". Ik ben heel blij met het geluid dat onze voordeurbel maakt. Het is een echte bel, niet iets digitaals. De beldrukknop is een ouderwets witte knop in een zwart huisje en de bel is een metalen hulsel (de klankschaal). Een nadeel van deze ouderwetse bel: het is erg hard. Vooral wanneer je in de hal bent, de plek waar de bel hangt. Ik merk dat de "tring" bij elke bezoeker ander is. De postbezorger wil zeker weten dat je het hoort en drukt hard en vaak wat langer op de bel. De buurman doet het zeer bescheiden. Wanneer ik zelf aanbel omdat ik bijvoorbeeld mijn sleutels vergeten ben, druk ik zo kort mogelijk. Niet omdat ik het geluid van de bel irritant vind, maar omdat ik liever niet wil dat mijn partner ervan schrikt. Soms kondig ik het aanbellen aan, of klop toch nog steeds op de ramen.