Nog niet eerder hoorde ik zo’n toonkunsting geluid uit een stookhok komen. Het is een geluid dat ik in de afgelopen twee jaar vaker heb gehoord, maar waarvan ik niet eerder had beseft waar het vandaan kwam. Mijn oren en ogen bedrogen mij. Ik dacht dat het geluid onderdeel was van de vlaggenmast: zodra er wind staat, wappert de vlag ijzer op ijzer en zingen de vlaggen mee met het ruisen van de wind. Maar nee. Afgelopen week zat ik in mijn atelier en zei de eigenaar van DordtYart: "Zo te horen doet de verwarming het weer". Het spreekwoordelijke kwartje viel: dit geluid komt uit het stookhok. De hoge tonen zijn hoorbaar wanneer er wordt gestookt in de hal. Deze tonen zijn zo helder dat het klinkt alsof we luisteren naar een experimenteel fluitconcert. Tijdens het editen van het geluid (en dan hoor je het een aantal keer achter elkaar), lijk ik een patroon te horen dat steeds weer terugkomt. Dit is niet heel gek. Het geluid komt namelijk van het draaien van de spindel in het systeem, toch het geluid van ijzer op ijzer. Het heen en weer draaien maakt dat de tonen terugkomen. Ik heb het geluid nooit als een vervelend ervaren, soms licht irritant. Nu ik weet dat we het stookhok horen en het geluid verbonden is aan het warmer worden, vind ik het in deze koude dagen een prachtig geluid!