De eerste treden van onze trap hebben altijd gekraakt. Het geluid van dit gekraak is afhankelijk van een aantal factoren, zoals de snelheid, het gewicht en de schoenen van de traploper. Ik ervaarde dit gekraak altijd wel als iets fijns. Je hoort precies wie er naar boven of naar beneden komt lopen. Daarbij is het gekraak van hout een fijn soort gekraak: "krr-rrrrk". Het was zelfs zo fijn dat ik expres de beste kraak in de traptrede opzocht (links van het midden, waneer je naar boven wandelt). Sinds de geboorte van onze dochter, ervaar ik het gekraak ineens vaker als storend. Toen ik de eerste keren met haar in mijn armen naar boven wandelde, maakte ik de fout door de traptrede te laten klinken zoals ik altijd deed. Ze schrok ervan en werd wakker. Inmiddels heb ik de plek op de treden gevonden waarbij het gekraak het minst hoorbaar is (rechts van het midden). Toch bijzonder hoe krakende traptreden in een ander soort situatie en in een ander soort tijd anders ervaren worden. Voor de opname heb ik gekozen voor het volle gekraak (zonder baby in mijn armen).