Dit is een van de eerste geluiden die opgenomen is voor het archief tijdens het afstuderen op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht: de tikkende klok. Een stuk uit het geschreven archief over dit geluid: "Er bestaan heel veel verschillende klokken, met ieder een eigen tik. Deze klok heeft een tik waarvan je zelfs langzamer gaat praten. Het is geen ‘TIK, TAK, TIK, TAK’, het is meer een ‘THIKHH|THIKH|THIKH’. Wanneer de tik bijna klaar is, begint de volgende tik al. Hierdoor is het een vrij opdringerig geluid, zoals de klokeigenaar zelf omschrijft. Ze vertelt dat ze overdag geen last heeft van het tikkende geluid. De kinderen lopen rond, die kletsen wat, de televisie staat aan, iemand pingelt wat op de piano. Maar wanneer er stilte is, bijvoorbeeld als de kinderen huiswerk gaan maken, speelt het geluid ineens een grote rol. Ze irriteren zich vreselijk. Het zou zelfs invloed hebben op de hartslag. Ik denk dat het gezin toch moet leren leven met het tikken van de klok. De klok is net nieuw, dus waarschijnlijk is het ook een kwestie van wennen aan het geluid. Net als andere omgevingsgeluiden worden huisgeluiden waar je aan went, al snel onbewuste geluiden."