Rinkelende TL-verlichting in de badkamer, de klap van de voordeur die altijd hard dichtvalt, het lopen met of zonder schoeisel over het plastic vloerzijl, het toilet dat piept wanneer ik deze doortrek, de geluiden van het drukke kruispunt voor de deur, de tikkende druppels van de douche in de plastic kuip en de krakende traptreden naar de woonverdieping. Allemaal huisgeluiden die mij dagelijks omringen in mijn tijdelijke huis. De meeste geluiden in dit huis kende of herkende ik uit eerder bezochte of bewoonde huizen. Een heel nieuw geluid voor mij (en daarom het meest opvallende geluid) is het geluid van de verticale lamellen. Wanneer ik de ramen openzet om de wind door het huis te laten waaien, beginnen de lamellen geluid te maken. Het is net een instrument van de wind, hangend in het raamkozijn met zijn lange witte toetsen. Vooral sinds de afgelopen dagen klinken ze. De suizende herfstwind blaast zichzelf hard de woning in, de lamellen dansen met elke bries flink mee. Het geluid transformeert hierdoor van zacht getik naar hard gekletter.