Misschien ken je het wel: je zit in een vergadering of bespreking en ineens hoor je vreemd gepiep, gek geruis of irritant gezoem. Een geluid dat niet eerder opviel maar er ineens was. Inmiddels ben je alweer een paar seconden afgeleid van hetgeen waar je eigenlijk naar had moeten luisteren: het gesprek. Ik heb hier wel vaker last van. Ik wil meteen weten waar het geluid vandaan komt en of ik het kan stoppen. Zo ook met het geluid van deze week. Het deed mij herinneren aan een jongen bij mij op de kunstacademie die altijd een kannetje gekookt water bij zich had. Waar je ook zat, je hoorde niet hem maar zijn pruttelende, piepende, fluitende kannetje. Gelukkig merkte hij het vaak snel genoeg op en draaide hij even aan de deksel om het geluid te stoppen. Afgelopen week had ik een bespreking waarbij het weer gebeurde: een zeurende koffiekan. Zodra er hete koffie in de kan geschonken werd, begon het te persen en piepen. Soms, na het inschenken van een kopje koffie, hield het even op en was de kan weer stil. Na een paar minuten (soms seconden) ging het kannetje weer pruttelen. Eenmaal geluidsopnames gemaakt en op mijn computer gezet, werd het geluid behoorlijk abstract. Het lijkt soms wel een kakelende kip. Ik zou het beeld van een koffiekan niet snel zien verschijnen bij het horen van dit geluid.